Nationale Parken in West-Duitsland

West-Duitsland heeft geen traditie o het gebied van Nationale Parken. Afgezien van kleine landen als Luxemburg België, Denemarken en het voormalige Oost-Duitsland was West Duitsland het laatste land dat de wettelijke voorwaarden voor de instelling van Nationale Parken schiep. In de Natuurbeschermingswet van 12 februari 1976 werden de criteria voor Nationale Parken vastgesteld.

Nationaal Park Berchtesgarden

• Gesticht in 1976
• Oppervlakte: 21.000 ha.
• Ligging: in de zuidoostpunt van Beieren tegen de Oostenrijkse grens.

Hoofddoel is de bescherming van het landschap zeer fraai deel van de Beierse Alpen, inclusief de 2713 m hoge Watzmann en 

de königssee. Belangrijkste te beschermen ecosystemen zijn de hooggebergtezones met Alpenweiden, bergdenstruwelen en kale rotspartijen, de bergbossen van verschillende typen zoals de montane sparrenbossen, lariks-arvebossen en sparren-zilversparren-beukenbossen en de Königs en Obersee. Ook de door traditionele landbouw ontstane bergweiden (almen) worden beschermd. In het gebied zijn talrijke beschermde en bedreigde dier- en plantensoorten te vinden, zoals steenarend, oehoe, auerhoen, korhoen en Alpensneeuwhoen. Van de grote zoogdieren vallen gems, steenbok en edelhert onder de beschermende maatregelen.

Het gebied is dan zij zijn ongelooflijke, landschappelijke schoonheid al meer dan honderd jaar sterk in trek bij natuurliefhebbers en vakantiegangers. De recreatiedruk is lokaal - langs de oevers van de Obersee en in St. Bartholomä aan de Königsee - zeer hoog. Geleiding van de recreantenstromen is tot op heden onvoeldoende gelukt. Voor de bezoekers van het Park zijn verschillende gemarkeerde wandelroutes uitgezet en is in het dorp Königssee een informatiecentrum ingericht. In 1988 werd in Berchtesgarden een veel groter bezoekerscentrum geopend. De bossen in het gebied zijn de laatste eeuwen door bosbouwkundige ingrepen sterk veranderd. Omvorming van deze bossen en de verstoring die optreedt als gevolg van militaire oefeningen.